Karakterler:
Mehmet (Baba)
Ayşe (Anne)
Efe (Oğul)
Yazı:
Mehmet akşam yorgun halde kapıdan girer. Üstünü bile çıkarmadan koltuğa gömülür. Ayşe mutfaktan elinde çayla gelip gülümseyerek ona bakar.
AYŞE (sevecenlikle): Günün nasıl geçti?
MEHMET (derin bir nefes alarak): Trafik, toplantılar… Azıcık huzur istiyorum.
Tam o sırada Efe, elinde ders kitabıyla odasından çıkar.
EFE (hevesle): Baba, şu matematik sorusuna bakar mısın?
Mehmet isteksizce doğrulur, ama Ayşe göz kırpar.
MEHMET (gülümseyerek): Gel bakalım, önce senin sorunu çözelim. Sonra belki iki dakika dinlenirim.
Efe babasının yanına oturur; Ayşe sıcak çayını masaya koyar. Bir anlık sessizliğin ortasında üçü de göz göze gelir.
AYŞE: Huzur belki sessizlik değildir, birlikte olduğumuz şu kısacık moladır.
Mehmet mutlu bir ifadeyle çayından bir yudum alır, Efe’nin sorusuna bakar. Gösterişli bir sessizlik değil ama kalplerine iyi gelen bir sıcaklık salonda yayılır.
